Perlindungan, penyimpanan dan memperkayakan sumber-sumber liar.

Melindungi alam semulajadi.

Julie sedang membuat pemantauan untuk penambah baikkan.

Perlindungan dan pengurusan terhadap alam sekitar dan proses-prosesnya adalah penting apabila tekanan ke atas alam sekitar semakin kuat. Kawasan untuk berlindung adalah sangat pelu bagi spesis yang mudah hilang daripada ekosistem, semoga ada bekalan bagi penyimpanan. Kekayaan spesis di dalam kawasan berharga yang tinggal daripada beberapa buah negara tropikal adalah sangat tinggan dan boleh dipelihara tanpa memerlukan penyimpanan. Di luar kawasan tersebut, satu bentuk perlindungan untuk organisma dan ekosistem mereka adalah satu kontinum pemuliharaan, di mana zon-zon perlindungan adalah sempadan dan berhubung oleh zon-zon atau koridor habitat semulajadi bersamaan dengan pengurangan penggunaan oleh manusia, yang membentuk sebuah mozek. Jika alam sekitar yang dilindungi membentuk pulau-pulau di dalam sebuah lautan daripada penggunaan yang intensif, mereka menghadapi risiko yang terhasil daripada pencemaran-pencemaran dan kehilangan air dan mereka adalah kurang berupaya untuk mengekalkan pencemaran-pencemaran daripada spesis yang jarang ditemui. Dengan zon-zon ini juga akan membolehkan komuniti untuk terlibat secara meluas di dalam pemuliharaan tempatan daripada membayar untuk perjalanan dan masuk ke kawasan-kawasan yang kaya dengan alam semulajadi. Di Namibia, Afrika Selatan dan Zimbabwe, banyak tanah dan populasi haiwan liar yang besar diuruskan di luar Taman Negaran berbanding dengan dalam kawasan-kawasan tersebut, melalui pemburuan dan juga menonton mereka. Zon-zon sebegini adalah sesuai terutamanya terhadap spesis-spesis di mana komuniti-komuniti tempatan dapat bertolak ansur kecuali apabila kemusnahan yang berpunca daripada mereka boleh mengimbangi hasil daripada kelebihan pemburuan atau penggunaan lain. Apa yang dibayar, akan kekal.

Penyimpanan dan memperkayakan alam semulajadi.

Penyimpanan pokok bakau di persisiran pantai © Marco Quesada

Walaupun pencapaian beberapa perlindungan merangkumi lebih kurang 15% daripada tanah secara global, penggunaan ekosistem oleh manusia mengalami kemerosotan spesis secara meluas serta kehilangan di kawasan tersebut melalui penggunaan kehendak manusia yang giat terhadap makanan dan kebendaan. Masalah daripada infrastruktur manusia, seperti jalanraya, empangan, talian-talian guna tenaga dan turbin-turbin angin selalunya boleh dikurangkan jika pengetahuan yang bersesuaian digunakan. Jika kehilangan habitat merupakan masalah, hanya perubahan kecil dalam pengurusan tanah, yang kadang kala memberikan kebaikkan kepada perladangan, perhutanan dan taman, boleh menghasilkan kesan dramatik di atas kekayaan alam sekitar. Sarang-sarang yang berbentuk kotak-kotak, 'bank kumbang', jaluran penampan dan pengunaan tanah yang dipelbagaikan adalah semua contoh-contoh terbaik. Banyak lagi kerja-kerja yang perlu dilakukan keatas 'ekologi pendamaian' dan kelancaran ia di dalam pengurusan tanah.

Jika penuaian daripada makanan yang tumbuh secara semulajadi berlaku daripada peringkat mampan sebelumnya, terutama sekali daripada daging untuk pasar di dalam bandar-bandar yang berkembang, ianya perlu untuk persetujuan kaedah-kaedah perlindungan bersama komuniti-komuniti, berdasarkan kepada sains moden dan pengetahuan tradisional. Keluasan penyesuaian oleh pemuliharaan komuniti telah terlewat oleh masyarakat yang tidak mahu kepada tanggung jawab diturunkan kepada pengurusan ekosistem untuk peringkat yang paling rendah ('pendekatan ekosistem'), dan melalui satu kepercayaan bahawa adalah lebih baik bagi membangkang pembangunan berbanding dengan pengurusan dan penyimpanan digunakan bagi pampasan yang berlaku daripada impak manusia. Walaupun penyimpanan disebut dengan meluas di dalam strateg rasmi, pelaksanaan adalah lemah. Kerajaan dan badan-badan lain perlu berkerjasama bagi penyimpanan yang lebih baik, dengan kedua-dua pihak iaitu komuniti tempatan dan bersama semua komuniti-komuniti yang berminat di dalam tanah dan spesis liar. Komuniti-komuniti yang berminat boleh mempunyai peranan istimewa, seperti apabila kumpulan peminat falcon membangunkan wayar-tenaga selamat-burung dan kumpulan memburung yang menggantikan kipas angin ladang dengan hati-hati.

Ekosistem bandar.

Tumbuhan yang pelbagai akan turut menggalakkan pelbagai jenis haiwan © Jamesteohart/Shutterstock

Memelihara dan membangunkan semula kekayaan alam sepatutnya merangkumi bukan hanya di luar bandar tetapi di kawasan bandar juga, kerana setiap orang bergantung ke atas alam untuk makanan, air bersih, udara untuk bernafas dan iklim yang stabil. Taman-taman, 'paru-paru hijau' dan 'rantai zamrud' untuk mengekang pengembangan bandar boleh membawa kebaikkan kepada semua, disebabkan pengurusan terhadap perkhidmatan kepada manusia dan kehidupan lain diperlukan di mana-mana sahaja. Lagipun, manusia yang tinggal di bandar-bandar selalunya akan kembali ke kawasan pendalaman, dan memerlukan kefahaman mengenai alam jika mereka ingin menyumbang secara berfaedah kepada komuniti di luar bandar.